توهم

1- طاعات ، عبادات ،اطاعات ،دعا ها و هر کاری که برای خدا و رضای خدا انجام دادید قبول شد.
2- ماه رمضان دست و دلم به نوشتن نمی رفت شاید دلیلش بیرون شدن موقتی از توهم بود.برای همین کمتر وارد دنیای موهومی(مجازی) شدم. ببخشید!
3- می خواستم عید فطر را تبریک بگم ، گفتم حیفه به این زودی نگاهمو از این مخلوق خوشگل خدا بردارم و بدوزم توی یک تیکه شیشه(خر دجال).اگه با دل نمیتونیم بدرقه اش کنیم بانگاه که میتونیم.نمیتونیم؟
4- قبل از شروع  ماه عهد کردم سریالهای سیما را نبینم .خدا منو ببخشه که به عهدم وفا نکردم .اینم میوه ی ممنوعه ای بود که ما خوردیم و به شکرانه ی آن ، پیشانی به یک وجب خاک ساییدیم تا دوست دلمان را به یغما ببرد.(زکی خیال باطل......همه کارامون همینطوره. میوه ی ممنوعه می خوریم کلامونم میندازیم هوا).
5- یکی دو سطر پایین تر

وقتی داشتم کنار دریای آیات و احادیث و روایات رزق ودرآن هوای بهاری و نسیم دلچسب ماه رمضان که جان را زنده میکند آبتنی میکردم و با ماسه های معرفت برای خودم قلعه های بهشتی میساختم ناگهان به خود (همین خود خاکی پا در گل فرو!) آمدم و مشتی از همان یک وجب خاک بر سر خود ریختم که ای دل غافل ، تو بارها این ها را خوانده ای و شنیده ای و حتی رویش فکر کرده ای ،پس چرا این اولین بارت است که به این دریا پا میگذاری و قلقلک ماسه ها را زیر پایت حس میکنی؟ هر چند جای حسرت داشت اما بهتر این بود که در آن حال لذتمان را ببریم و این توبیخ و تنبیه را به بعد واگذاریم.

بعد از آن که دقیقتر شدم دیدم که چه بسیار کلمات و جملات وتوصیه هایی که از این وآن واینجا وآنجا میشنویم و میخوانیم اما ذره ای منتقل نمیشویم. تا به حال چند بار شنیده اید « هر آنکس که دندان دهد نان دهد».

در ماه رمضان که سوره عنکبوت را میخواندید چقدر روی آیه 60 تامل کردید «و کاین من دابة لا تحمل رزقها الله یرزقها وایاکم و هو السمیع العلیم»«چه بسیار بندگانی که قدرت تحصیل روزی خود را نداردو خدا آنها و شما را روزی میدهدو او شنوا وداناست»

آیا این حدیث را ازامام علی شنیده اید که«لکل ذی رمق قوت»«هر جانداری ، روزی خود را دارد» .

قصدم قیاس بین ضرب المثل  با آیه و روایت نبود. شاید بتوان به راحتی از کنار ضرب المثل گذشت اما چگونه میتوان از سخن کسی که همه وقایع و حقایق را مثل روز روشن میبیند و سخن میگوید گذشت و روی آن نماند و تامل نکرد؟سخن خدا که جای خود دارد. بگذریم،  برای جلوگیری از اطاله کلام ترجیح میدهم بقیة این راه را خود دوستان طی کنند مخصوصا جاهایی که قلم الکن هیچ استعدادی ندارد. اگر به جاهایی رسیدید که قلم توانست کاری بکند مرا هم متوجه کنید.اگر هم نه ، اشاره یا تذکر کافیست.

(اون بالائی ها رو جدی نگیرید.اگه کاملا از توهم بیرون بیایم به جایی میرسیم که اونجا این تصویرها شوخی ای بیش نیست)